ديشب وقتي با بوي دلتنگي هايم آمدي

 ماه هم مثل من هول کرده بود !

 چهره اش را ديدي؟ زرد زرد بود...

 هيچ نگفتي و نگاهت را بر باران چشمانم دوختي...

 نپرسيدي از حالم، مي خواستم بگويم...

 مي خواستم از انتظار تو بگويم...

 که چه زجري مي کشم ، اما اين دلم صدايش در نمي آمد

 انگار لال شده بود !

 ديدمت که مي روي دوباره خواستم فرياد بزنم نه !

 انتظار دوباره نه !

 از خواب پريدم.....

 بالشم غرق اشک بود و بوي دلتنگي مي داد . . .

 دوباره کي بر مي گردي ؟

حقیقت ...

از آنچه در نوشته هایم میخوانید

تلخ تر است ...

باور کنید ...

گـاهی بـا یک قـطره ، لـیوانـی لبـریز مـی شود ..

گـاهی بـا یک کـلام ، قـلبـی آسوده و آرام مـی گردد ..

گـاهی بـا یک کـلمـه ، یکانـسان نـابودمـی شود ..

گـاهی بـا یک بـی مهـری ، دلی مـی شکـند ..

مراقـب بـعضـی یک ها بـاشیـم !

در حالـی کـه نـاچیـزند ، همـه چیـزنـد ...!

عبور میکنم هر روز ..

از کنار نیمکت های خالی پارک ..

طوری که انگار کسی ،

در نیمکت های آخر ،

انتظارم را می کشد !

به آن جا که میرسم ،

باید وانمود کنم که باز هم دیر رسیده ام !…

شهامت میخواهد

دوست داشتن کسی که

هیچوقت

هیچ زمان

سهم تو نخواهد شد !

تــو شدی خـــاطره ســـاز

 من شدم خــــاطره باز

                                                             "سهراب سپهری"

شمردن ستاره ها سخت نیست .

اگر تو بگویی . . .

به اندازه ی ستاره ها دوستم داری !

من٬  زَن شدم

تا تو نامَردی را معنا کنی ...!

همین چند روزپیش 

فکر می کردم

می توانم عاشق کسی شبیه تو شوم 

از همین چندروز پیش

هیچ کس 

شبیه تو نیست.